گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، علی پورامینی؛ میتوان گفت یکی از مهم‌ترین مسائلی که در ارتباط با آموزش و پرورش وجود دارد، طرح رتبه‌بندی معلمان است. با وجود اینکه به اذعان مسئولان از سال‌ها قبل به این طرح کم و بیش و به صورت‌های مختلف پرداخته می‌شد، اما در چند وقت اخیر بسیار به آن توجه شده و قدم‌های مهمی در راستای اجرای آن توسط دولت و همچنین مجلس برداشته شده است. این روزها طرح رتبه‌بندی در صحن علنی مجلسی بررسی و به رای گذاشته خواهد شد؛ بنابراین لازم می‌دانم سخنانی پیرامون این طرح بیان کنم.
طرح رتبه‌بندی اگر درست ساماندهی و اجرا شود، برگ زرینی در آموزش و پرورش خواهد بود
حساسیت بررسی این طرح دوچندان شده است؛ چون فشار معلمان و اصرار بر تصویب رتبه‌بندی شاید باعث شود بررسی‌ها کیفیت لازم را نداشته باشد و این طرح در بلند مدت به نتیجه مطلوب نرسد. اولین نکته‌ای که باید به آن توجه شود ردیف بودجه‌ای است که برای این طرح درنظر گرفته شده؛ مسلما در این زمینه باید دقت بسیاری صورت گیرد تا طرح در آینده به مشکل نخورد و باتوجه به نامناسب بودن معیار تخصیص و افزایش بودجه، روند اجرای طرح با مشکل مواجه نشود. در این مسئله باید کمیسیون آموزش مجلس به صورت تخصصی نیازهای این طرح را مشخص کند و در اختیار کمیسیون برنامه و بودجه قرار دهد تا در زمینه تخصیص بودجه اقدام مناسب انجام شود.
نکته بعد محتوای طرح رتبه‌بندی است؛ درست است که در یک سند وارد جزئیات نمی‌شوند و جزئیات را در طرح‌های بعد می‌آورند، اما طرح رتبه‌بندی بیش از حد کلی است. رویه‌ها و معیارها کلی هستند و نیاز به توضیح و شفافیت بیشتر دارند تا رفع ابهام صورت گیرد. طرح رتبه‌بندی ازآنجایی که صرفا به بحث مادی توجه کرده و از عوامل ایجاد انگیزه غیرمادی غافل شده است، نتوانسته در ارتقاء شان اجتماعی معلم کارآمد باشد و این از نقاط ضعف طرح است و باید هر دو جنبه مادی و غیرمادی را در جهت ارتقاء معیشت، انگیزه و شان اجتماعی معلمان درنظر بگیرند.
باید بیشتر به شایسته‌سالاری توجه شود و شرایط را برای رشد کیفی معلم فراهم کند، ازآنجایی که معیارهایی برای ارتقاء رتبه درنظر گرفته شده، باید در راستای تلاش معلمان اقداماتی صورت گیرد که میتوان به سازماندهی دوره‌های بازآموزی و ضمن‌خدمت اشاره کرد؛ ارتقاء سطح علمی معلمان می‌تواند از اصلی‌ترین اهداف رتبه‌بندی باشد بنابراین فضا باید برای رسیدن به این هدف آماده شود. همه بر اهمیت دوره ابتدایی واقفیم و می‌دانیم که چقدر کار معلمان این دوره سخت‌تر و نیازمند تلاش بیشتر است، آموزگاران وقت بیشتری باید در اختیار دانش‌آموزان بگذارند و حساسیت کارشان دوچندان است؛ بنابراین باید در امتیاز و رتبه‌بندی نیز توجه ویژه‌ای به آموزگاران شود، اما طرح رتبه‌بندی این مسئله را درنظر نگرفته و به آن نپرداخته است که ممکن است نارضایتی را در بین آموزگاران به وجود بیاورد.
از دیگر ایرادات اساسی که باید به آن اشاره شد، ترازسازی حقوق معلمان با مربی آموزشیار و مربی است که به نظر می‌رسد هم به لحاظ مادی و هم بار معنایی منجر به افزایش شکاف میان کارمندان و نارضایتی در جامعه معلمان و کاهش منزلت معلمان می‌گردد. فرایند ارتقاء و بروزآوری معلمان را نمی‌توان محدود به بازه ۵ ساله کرد و مطلوب به‌نظر می‌رسد معلمان بتوانند در بازه زمانی ۲ ساله بروز و توانمند شوند و به همین سبب این طرح نه تنها با تحولات سریع علم و فناوری و تفاوت نسلی دانش‌آموزان همراه نبوده و منجر به بروزآوری نمی‌شود، بلکه خود باعث رکود معلمان نیز می‌شود. در پایان باید گفت رتبه‌بندی می‌تواند حرکتی رو به جلو باشد به شرط آنکه در محتوای آن بازبینیی و دقت صورت گیرد و همچنین در اجرای آن کوتاهی نشود؛ معلمان باید مورد توجه قرار بگیرند و به حق و حقوق مادی و غیرمادی خود برسند که این امر تا حدودی می‌تواند با رتبه‌بندی صورت پذیرد.
علی پورامینی – معاونت مطالبه‌گری و گفتمان‌سازی بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان استان چهارمحال و بختیاری
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
