گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مجید جعفری؛ این روزها خبری مبنی بر وارد کردن یک کانتینر چای از کشور کنیا به لاهیجان بر بروی خروجی سایت های خبری دیده میشود که موجب نگرانی کشاورزان و تولید کنندگان گردیده است. سوال اینجاست مگر چای طبیعی ایرانی چه مشکلی دارد که باید واردات چای صورت گیرد؟ طبق آخرین آمار از کمرگ کشور ،کشورمان از ۱۴ کشور واردات چای داشته است که بیشترین حجم واردات از هندوستان با بیش از ۸ هزار تن وبه ارزش ۳۶ میلیون و ۸۱۲ هزارو ۲۶۹ دلار بوده است. جالب است بدانید، چین، هند، کنیا و سریلانکا کشورهای تولید کننده و صادر کننده عمده چای جهان هستند بیشتر تولیدات چین و هند در کشورهای خودشان مصرف می شود و بیشترین چای تولیدی در کنیا و سریلانکا هم صادر می شود.
یک شرکت چای در لاهیجان گفته تولید چای شمال کشور فقط۲۰درصد نیاز کشور را تامین میکند،رئیس سازمان چای در مصاحبه ای میگوید فقط ۳۰درصد نیاز مصرف کشور تامین میشود،و این آمارهای ناقص از کارخانه جات میباشد کارگاه های تولید چای که بصورت سنتی و شخصی فعالیت و تولید میکنند در دسترس نمیباشد. اگر مصرف چای کشور بالاست پس جلوی صادرات را بگیرید و یارانه ای که به واردات چای از هند،سریلانکا،کنیا و…تعلق میگیرد را به حمایت از کشاورز و تولید کننده داخلی بدهید تا شاهد این باشید که چطور چای به مقدار لازم تولید میشود.
هزاران هکتار باغ چای به جهت عدم حمایت و صرفه نداشتن با وجود واردات برداشت نمیشود. سازمان چای به جای اینکه مجوز بدهد تا شرکت خارجی کنیایی بیاید در پایتخت چای ایران چای وارد کند و شرکت داخلی آنرا با چای ایرانی مخلوط و به بازار عرضه کند. باید تدبیری کند تا جلوی این بی انگیزه بودن کشاورزان جهت برداشت چای گرفته شود و برای کشاورزان صرفه اقتصادی داشته باشد تا اسم ایران به مانند هند و چین در فهرست مصرف کنندگان چای داخلی اضافه گردد. سریلانکا با بیش از ۱۳ میلیون دلار و امارات متحده عربی نیز با بیش از ۱۱ میلیون دلار کشورهای طرف معامله برای تامین چای خارجی در ایران بودند. به گفته سخنگوی گمرک : آمار سالهای گذشته بیانگر این است که میزان واردات سالیانه چای در کشور بین۶۰ تا ۷۰هزار تن بوده است.
دانشجویان بسیجی و متخصص در دانشگاه آزاد لاهیجان دستگاه هوشمند تشخیص کیفیت برگ سبز چای را ساختند،سازمان چای که نیازمند این دستگاه بود چه کرد؟ چه حمایتی انجام گرفت؟هیچ. حرفایی شنیده میشود که مردم ذائقشان به چای خارجی بیشتر است!که چنین نیست اما فرضا که اینطور باشد متولیان امر برای این تغییر ذائقه چه کردند؟! اولین کارخانه چای ایران در لاهیجان سرنوشتش چه شد؟ کارخانه های نامدار در لاهیجان در حال فعالیت نیستند و به بهانه خرابی دستگاه و آتش سوزی های عمدی از بین رفتند،هزینه خرید برگ چای هم به موقع پرداخت نشد و این چرخه به مرور زمان باعث شد چایکار به کشت و برداشت چای نپردازد. حال حرفمان این است اگر مافیای چای وجود دارد که دارد سازمان چای که باید حامی صنعت چای داخلی و کشاورزان باشد علمداری کند و این مشکل را فریاد بزند و از وزارت کشاورزی کمک بگیرد و مطالبه مردم شمال کشور را به گوش دولت برساند.
مجید جعفری – عضو شورای تبیین مواضع بسیج دانشجویی استان گیلان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
